به سوی خدا

  چه بودی ار دل آن ماه مهربان بودی / که حال ما چنین بودی ار چنان بودی

    بگفتمی که چه ارزدنیم طرّه دوست            گرم بهر سرموئی هزار جان بودی

 برات خوشدلی ما چه کم شدی یا رب                      گرش نشان امان از بد زمان بودی

 گرم زمانه سر افراز داشتی و عزیز                    سریر غرّتم آن خاک آستان بودی

    زپرده کاش برون آمدی چو قطره اشک           که بر دو دیده ما حکم او روان بودی

           اگر نه دایره عشق راه بربستی /چو نقطه حافظ سرگشته در میان بودی